Alphonse Marie Louis de
Prat de Lamartine, 21 oktober 1790 Mâcon - 28 februari
1869 Parijs. De Lamartine was politicus, historicus en dichter.
Lamartine werd geboren op het einde van de achttiende
eeuw in een Franse katholieke en royalistische adellijke familie.
Tijdens zijn middelbare studies zat hij op internaat bij de
jezuïeten aan het college van de "Pères de
la Foi" te Belley, tot 1809. Lamartine weigerde Napoleon
te dienen omdat hij deze beschouwde als een usurpator. Bij
de terugkeer van de Bourbons op de Franse troon sloot Lamartine
zich in 1814 aan bij de Gardes du corps en vergezelde Lodewijk
XVIII tijdens de Honderd Dagen. In juni van het jaar 1820
trouwde Lamartine met Marianne Birch en trad hij in diplomatieke
dienst. Hij vertrok naar Italië om er op de Franse ambassade
te werken. In die hoedanigheid verbleef hij onder meer in
Napels, Florence en Rome. Ook als dichter maakte hij naam.
Ter gelegenheid van de kroning van Karel X in 1824 schreef
Lamartine een gedicht en de koning beloonde hem daarop met
het "Légion d'honneur". In 1825 publiceerde
hij Le Dernier Chant du pèlerinage de Childe Harold.
Ten gevolge van een zin in dat werk was Lamartine trouwens
gedwongen een duel uit te vechten met een Italiaans officier,
kolonel Pepe, waarin Lamartine gewond raakte. In 1829 verliet
hij Florence en Italië en ging op een speciale missie
naar Prins Leopold van Saksen-Coburg, nadat hij een post in
de regering Polignac had geweigerd. In november van datzelfde
jaar werd hij ook verkozen tot de Académie française.
Lamartine speelde een belangrijke rol tijdens de Februarirevolutie
in 1848 en was een van de eersten om een voorlopige regering
uit te roepen. In die regering kreeg hij de post van Minister
van Buitenlandse Zaken (die hij uitoefende van 24 februari
tot 11 mei). Daarna werd hij verkozen als een van de vijf
leden van het Uitvoerend Comité en werd zo gedurende
enkele weken een van de belangrijkste politici in Europa.
Lamartine overleed op 28 februari 1869.
Alphonse de Lamartine
1790 - 1869
Hieronder ziet u een overzicht van twee boeken. Hij gebruikte
de goddelijke naam in zijn 'Nieuwe poëtische meditations"(1823),
in het gedicht "l’Ange - Fragment épique".
Bladzijde 89
Hier tonen we een volkslied "Indrukken
van de ochtend en avond", pagina 134-136, uit de collectie
van gedichten "Harmonies poétiques et religieuses"
(1830)...
Bladzijde 185
Bladzijde 197
In een ander boek: een Chrestomathie van
Franse schrijvers
We vinden de goddelijke naam in L'ange,
Nouvelles Méditations poétiques, pagina 377:
Maar ook in la Poésie sacrée
(Dithyrambe) van de Méditations poétiques (1820)
op pagina 434:
